SU

Suriname in zicht,
Het was een mooie tijd op de Atlantische oceaan. Op de ene dag werk je hard aan school en zit je heerlijk op het dek. En de andere dag heb je een wachtdag en moet je je bezig houden met de nautische kennis van het zeilen. Dit vond ik erg interessant en heb toen gesolliciteerd voor stuurvrouw bij de scheepsovername. Vlak voordat we aankwamen in Dominica was ik een van de drie stuurmannen geworden en had ik een grote verantwoordelijkheid over het schip. Ik kreeg de wacht van 8 tot 12 en moest de leiding nemen over deze groep. Tijdens de wachten zat ik vaak in de stuurhut te koekeloeren om zo de radar en de AIS-computer in de gaten te houden. Ook moest er een goede uitkijk zijn want we naderde Dominica\ al snel.
’s Avonds hadden we om een uur of tien een boot in zicht groter dan 50 meter. Hij had namelijk twee witte toplichten. Ook zagen we een wit boven rood licht en dachten dat het een vissersboot was. Op de AIS was ook een vrachtschip genaderd die wel 15 knopen ging. Ik gaf de opdracht om goed uitkijk te houden naar dat vissersschip en het vrachtschip te zoeken. Ondertussen kwam er ook nog een donkere wolk aan en begon het hard te regenen met veel wind. Degene die achter het stuur stond moest dus afvallen met de wind. Opeens zag ik dat het vrachtschip nog maar 4 mijl van ons af zat. Toen had ik het door, ik dacht dat het schip wat we zagen een vissersschip was maar in werkelijkheid was het dat vrachtschip dat ik op de AIS zag. Het rode licht gaf aan dat het een schip was met een gevaarlijk gas. Er gebeurde op dat moment erg veel, het schip kwam heel dichtbij die bui was boven ons hoofd en we werden ook nog op de marifoon opgeroepen. Daarom ben ik snel naar binnen gehold om kapitein Robin wakker te maken. Dit was een goede zet en het was ook wel fijn dat iemand van de echte bemanning even ingreep en met de marifoon contact had met het vrachtschip. Gelukkig hebben wij toen geweken voor het vrachtschip. Ik vond het wel erg spannend en was blij dat hij ons aan stuurboord passeerde. De volgende dag kwamen we aan in het prachtige Dominica waar we voor anker hebben gelegen en kennis hebben gemaakt met de rastacultuur. Van Dominica hebben we aan de wind gevaren naar Suriname. Niet echt een prettige koers met al die golven dus ik ben blij dat we er na een week varen eindelijk zijn.

Suriname
Twee weken in het binnenland van Suriname, kennis gemaakt met het dorp Pikin Slee en diep in het oerwoud overnacht. Ik heb veel geleerd van de bevolking, het zijn echte landbouwers. Alles verbouwen ze op kostgrondjes. Een belangrijk middel is bijvoorbeeld de casave. Die hebben we met z’n allen geoogst, geschild en gewassen. Van de zoete casave hebben we lekkere casave chips en cake gemaakt. De rest moest geraspt worden en in een tapa (soort riete buis) worden uitgeknepen. Zo ging het blauwzuur eruit. De brokken casave die je over hield moesten gedroogd worden zodat het de volgende ochtend op een grote hete plaat onder het vuurtje gebakken kon worden. Dit is het casavebrood.
Ten slotte maken ze ook heel veel soep met de casave. Naast het harde werken op de kostgrondjes zingt en danst de bevolking veel.

We hadden een prachtige slaap plaats aan de Surinamerivier. Ik lag in een hangmat tussen 9 andere kinderen. Het was een gezellig hutje maar wel krap. Ik waste me in de rivier.
’s Ochtends zag je het schuim voorbij komen van de vrouwen die verderop aan het wassen waren. De afwas deed ik ook gewoon in de rivier. Het was weer een mooie tijd en een mooie ervaring.